Το μέτρο της δυναμικής ισορροπίας την οποία επιτάσσει το γίγνεσθαι του ανθρώπου, με το να
τον ωθεί στη διαφοροποίηση και να τον οδηγεί κατόπιν στην επανένωσή του, δεν επιτρέπει απλουστεύσεις, ούτε κοινοτικού τύπου ούτε
ατομικιστικού.
Στα κοινοτικού τύπου αφηγήματα (σοσιαλιστικά και άλλα «χριστιανικά») προκρίνεται το ενωτικό στοιχείο.
Στα ατομικιστικού τύπου αφηγήματα
(καπιταλιστικά και άλλα «δαρβινιστικά») προκρίνεται το διαφοροποιητικό.
-------------------------------------------
Το σοσιαλιστικό όραμα του
κόσμου είναι εξέλιξη της χριστιανικής ομαδοποίησης, όπου όλοι μαζί ενωμένοι και
αγαπημένοι, σε μια κοινότητα ίσων ατόμων, με την ίδια πίστη, χωρίς ατομικές
διαφοροποιήσεις, θα έχουμε έναν παραδείσιο κόσμο.
Ο καπιταλισμός, από την άλλη,
βασίζεται στη «δαρβινιστική» δικαιολόγηση της ανταγωνιστικότητας, ως εξελικτικής
αναγκαιότητας. Το αποτέλεσμα είναι ένας κόσμος άνισος και ανισόρροπος, καθώς τα
άτομα ωθούνται στη διαφοροποίηση και επιμένουν σε αυτήν, για να ξε-χωρίσουν από
το σύνολο. Επιδεικνύουν τη διαφορά τους με ό,τι πιο εμφανές, όπως τον υλικό
πλούτο, που ανταγωνίζονται να τον αποκτήσουν, εξαντλώντας έτσι τα φυσικά
αποθέματα.
--------------------------------------------
Η εξελικτική δυναμική μπορεί να
εμπεριέχει έντονες διαφοροποιήσεις, ακόμη και συγκρούσεις, οι οποίες όμως
ισορροπούν από την ανάγκη μας να ολοκληρωθούμε, εντασσόμενοι πλήρως στην
κυκλο-φορία της φύσης κι επιστρέφοντας σε αυτήν μετασχηματισμένο ό,τι έχουμε
εισπράξει από αυτήν.
Η δυναμική της επιστροφής (και της
επανένωσης) συγκρατεί την ανάγκη διαφοροποίησης (και του διαχωρισμού),
κρατώντας τις αντιθέσεις σε λογικά πλαίσια: σε πλαίσια που μπορεί να
λειτουργήσει η λογική του ανθρώπου και να λύσει τις αντιθέσεις, χωρίς βία.
No comments:
Post a Comment